ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ

¢ Ο μύθος λέει πως μία πανέμορφη κοπέλα ύφαινε τόσο όμορφα, που πίστεψε πως είναι καλύτερη και από τη θεά Αθηνά. Τότε ο αγαπημένος της ζήτησε τη βοήθεια της θεάς για να γιατρέψει την κοπέλα από την υπέρμετρη αλαζονεία και η θεά του είπε πως μόνο ένας τρόπος υπάρχει να νικήσει κάποιος τον εγωισμό: η αγάπη. Από τότε, όσες κοπέλες δούλευαν στους αγρούς και ερωτεύονταν, λέγανε πως τις τσίμπησε η ταράντα, η αράχνη η ταραντούλα και λέγονταν «ταραντάτες»

¢ Όταν βασιλιάς της Κρήτης ήταν ο ξακουστός Ιδομενέας, γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα, τον κάλεσαν να συμμετέχει στον πόλεμο της Τροίας, όπου διακρίθηκε για την αντρειοσύνη και τα θάρρος του. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Ιδομενέας επέστρεψε στην Κρήτη σώος. Στο δρόμο της επιστροφής όμως, το πλοίο του έπεσε σε θύελλα. Ο Ιδομενέας τότε ορκίστηκε στο θεό Ποσειδώνα ότι αν έφτανε ζωντανός στην πατρίδα, θα θυσίαζε στο θεό όποιο ζωντανό ον αντίκριζε πρώτο. Όταν γύρισε, ο πρώτος που αντίκρισε ήταν ο γιος του. Αρνούμενος να τον θυσιάσει, προκάλεσε την οργή των θεών, που έστειλαν λοιμό στη χώρα κι έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να τον εξορίσουν. Και σύμφωνα με τον Όμηρο, εξορίστηκε στην Ιταλία, στη πόλη Σαλεντία και ίδρυσε ένα νέο Βασίλειο.

¢ Όλοι ξέρουμε την ιστορία του Δαίδαλου και του γιού του του Ίκαρου, καθώς και το ως ο τελευταίος κατέληξε στη θάλασσα. Τι ξέρουμε όμως για την μετέπειτα τύχη του Δαίδαλου; Μετά το θάνατο του γιού του, ο Δαίδαλος καταφέρνει μόνος του πια να φτάσει στην Κάμικο ή Κύμη της Σικελίας, στο βασίλειο του Κώκαλου.

¢ Ο Μίνωας όμως δεν σταμάτησε να τον καταδιώκει. Ήξερε πως ο σοφός Δαίδαλος θα έβρισκε τον τρόπο να καλύψει τα ίχνη του, γι’ αυτό έπρεπε να σοφιστεί άλλο τρόπο να τον ξετρυπώσει από την κρυψώνα του. Διέδωσε λοιπόν σε όλους τους βασιλιάδες του τότε γνωστού κόσμου, ότι όποιος από τους υπηκόους τους κατάφερνε να λύσει ένα γρίφο θα κέρδιζε μεγάλη αμοιβή. Ο Μίνωας πίστευε πως μονάχα ο Δαίδαλος θα μπορούσε να λύσει τον πολύ δύσκολο γρίφο: να καταφέρει να περάσει μία κλωστή μέσα από το κέλυφος ενός σαλιγκαριού.

¢ Ο βασιλιάς Κώκαλος που στην αυλή του φιλοξενούσε τον Δαίδαλο είχε καταλάβει φυσικά τις ικανότητες του μυθικού πολυτεχνίτη και του ζήτησε να βρει τη λύση στο γρίφο. Έλπιζε ότι αν ο Δαίδαλος έλυνε τον γρίφο, αυτό θα πρόσθετε κύρος στο βασίλειο του και ίσως την εύνοια του Μίνωα.

¢  Δαίδαλος αφού τρύπησε το κάτω μέρος του σαλιγκαριού το άλειψε με μέλι και έδεσε την κλωστή σε ένα μυρμήγκι, που θέλοντας να φτάσει στο μέλι πέρασε μέσα από τις σπείρες του άδειου κελύφους τραβώντας μαζί του την κλωστή.

¢ Τη λύση του γρίφου με πολλή χαρά ανακοίνωσε ο Κώκαλος στον Μίνωα, χωρίς να υποψιάζεται ότι παραδίδει έτσι στο Μίνωα τον Δαίδαλο, τον υπ’ αριθμό ένα καταζητούμενο στην μινωική Κρήτη.

¢ Ο Μίνωας κατάλαβε αμέσως ότι ο Δαίδαλος βρισκόταν στη Σικελία και κατέπλευσε ο ίδιος προσωπικά να τον ζητήσει πίσω από τον Κώκαλο.

¢ Ο Κώκαλος από τη μια δεν ήθελε να αντιταχθεί στον δυνατό βασιλιά της Κρήτης, αλλά από την άλλη δεν ήθελε να χάσει το Δαίδαλο από την υπηρεσία του. Ετσι ενώ υποσχέθηκε να παραδώσει τον Δαίδαλο στο Μίνωα, κατέστρωσε σχέδιο δολοφονίας. Ο σπουδαίος βασιλιάς της Κρήτης βρήκε άδοξο θάνατο μέσα στο καυτό νερό του μπάνιου του. Η δολοφονία έγινε με τρόπο που να μοιάζει με ατύχημα, εξασφαλίζοντας την ατιμωρησία του ύπουλου Κώκαλου.

¢ Μπορεί όλο το παραπάνω να είναι ένας μύθος, ωστόσο πίσω του κρύβεται η ιστορική αλήθεια της δημιουργίας αποικιών από τους Μινωίτες Κρητικούς στη Σικελία, όπως η Μινώα στον Ακράγαντα, η Υρία στη Μεσαπία και η Έγγυος στο εσωτερικό του νησιού.