ΜΟΥΣΙΚΗ

¢ Οι ‘Έλληνες που έζησαν στη Σικελία άφησαν ως τμήμα του πολιτισμού τους  τα τραγούδια τους, τα οποία έχουν άμεση σύνδεση με τη γλώσσα τους. Τα τραγούδια των αποίκων της Ν.Ιταλίας,  Σικελίας, Καλαβρίας σώζονται μέχρι σήμερα και πολλοί μελετητές μπορούν να θαυμάσουν το μεγαλείο του πολιτισμού , της γλώσσας και των παραδόσεων τους.
¢ Στην ιστορία της μουσικής της Κάτω Ιταλίας υπάρχει ένα κενό για κάποιο διάστημα. Εδώ και πολλά χρόνια όμως συναντούμε πολλά συγκροτήματα που συνεχίζουν αυτό το φοβερό έργο.
¢ Κάποια από τα συγκροτήματα είναι τα Cumelca, Ghetonia , Encardia , Canzionere Grecanico Salentino. Είναι τα πιο γνωστά, πλέον, συγκροτήματα που βοήθησαν στη διάσωση της γκρεκάνικης γλώσσας αλλά και της μουσικής. Κύριο χαρακτηριστικό της μουσικής αυτής είναι ένα σχέδιο βύθισης του ακροατή σε ένα πλούσιο πολιτισμός μυρωδιών, παραδόσεων, ήχων και χρωμάτων όπου η μελωδία είναι ο πρωταγωνιστής. Τραγουδάνε για την ζωή των αγροτών, για τα υπαίθρια τοπία και φυσικά για τη θάλασσα.
¢ Παίζουν ελληνόφωνα, ταραντέλες και τραγούδια της Καλαβρίας και του Ιταλικού Νότου με τα παραδοσιακά τους όργανα οργανέτο (ακορντεόν), ταμπουρέλλο (ντέφι) και τζαμπόνια (τσαμπούνα). Κύριος σκοπός τους είναι να διασώσουν την γλώσσα Griko (γκρεκάνικα).
¢ Καθώς ακούς αυτούς τους μουσικούς να μιλάνε μπορείς να διακρίνεις στον τόνο της φωνής τους το πάθος τους να σώσουν και να διασώσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα.
¢ Η αγάπη του κόσμου για τη μουσική της Κάτω Ιταλίας φαίνεται από τον τρόπο που περιγράφουν τη μουσική.
¢ Η διάλεκτος των ελληνόφωνων χωριών ονομάζεται Griko και τα τραγούδια γκρεκάνικα και στα αυτιά μας ακούγονται τόσο οικεία σαν να ακούμε καθαρά ελληνικά. Τα γκρεκάνικα τραγούδια είναι καθαρά ελληνικά τραγούδια τραγουδιούνται με δύο φωνές και είναι κυρίως μοιρολόγια, νανουρίσματα τραγούδια της δουλειάς και της αγάπης, καθώς και θρησκευτικά τραγούδια. Χαρακτηριστικά είναι τα τραγούδια εκείνα που σχετίζονται με το τσίμπημα αράχνης τα λεγόμενα tarantela pitsika.
¢ · Πολλά από τα τραγούδια είναι γραμμένα στο ρυθμό της ταραντέλας. Κατά την παράδοση, όταν η αράχνη ταραντούλα τσίμπαγε κάποιον, συγκεντρώνονταν οι μουσικοί και πειραματίζονταν με όργανα και με ρυθμούς για να δουν σε ποια από αυτά αντιδρά ο ασθενής. Στη συνέχεια τον σήκωναν κι αυτός άρχιζε να χορεύει μέχρι τελικής εξάντλησης. Προφανώς με την εφίδρωση έφευγε και το δηλητήριο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου